Een verstandige beslissing

Ik las net nog even de laatste regels van onze vorige bijdrage: “En dan is het VAKANTIE! Zondag rijden we. Twee weken niksen in Nederland; heerlijk!”……..

Dat is even iets anders gelopen. We zijn aardig druk geweest. Van het plaatsen van keukenkasten in de Zaandstuve, de verjaardag van Guus,

en natuurlijk de verjaardag van (O)ma die 98 jaar werd,

tot en met een heerlijk afscheid van Azelo.

En dan nog alle (gezellige) dingen daartussenin: het is voorbij gevlogen maar we hebben genoten!  

We zijn naar Frankrijk gereden met een aanhanger vol rododendrons. Die willen we als een soort haag voor het huis gaan poten.

Terug in Le Brugeron worden onze bange vermoedens weer eens bevestigd: de boel ligt volkomen stil. De volgende dagen maar direct weer een rondje gemaakt langs metselaar, timmerman, loodgieter en elektricien. Het is een hele kunst: Vriendelijk blijven en ondertussen afspraken lospeuteren.

Maar het werkt!!

 

Philip is er vrijdag om de trap naar zolder te installeren (huis), en de week erop zet hij samen met Henny de ramen van de keuken (schuur) erin. Het wordt ineens een echt huis!

Ook Alas komt weer opdagen. Donderdag en vrijdag gaat hij met de muren van de schuur aan de slag.

Zelfs de loodgieter laat zich weer zien. Hij maakt de dakgoten aan het huis, bekleedt de schoorstenen rondom met zink en begint op de badkamer.

In diezelfde week is het een gezellige boel: Hanneke en Hans komen, op de terugweg vanuit het zonnige zuiden, even kijken hoe het ermee staat. Om hier dan vervolgens in de sneeuw verzeild te raken.

11 oktober: Hoezo microklimaat….. ooit is dit ons door de makelaar beloofd, maar we weten nog steeds niet wat dat nou precies inhoudt.

Maar het weer verandert ook al snel weer en we genieten van de zon samen met Peter en Carola en Rob en Gerdien.

Ze zijn ieder met hun eigen camper. Volgens Gerdien heeft ons plekje zo een aardig ‘Roma-gehalte’. Naast het samen eten en de nodige wijntjes naar binnen slaan, wordt er ook samen geklust.

Henny en Peter maken een begin met het isoleren van de verdiepingsvloeren in het huis en Rob, Gerdien en Carola pakken de verfkwast. Zo kun je in een week tijd een heleboel doen.

 

Tussendoor heb ik een klein probleempje met achteruit rijden…. Bij het zoeken naar een gite voor Janneke en Tom, raak ik een beetje van de weg.... Maar ’t is weer goedgekomen!

Zondagochtend vertrekt de laatste camper, maar diezelfde avond komen Janneke, Tom, en de jongens aan: fijn dat het deze keer gelukt is. Maar vooral ook fijn dat ze de huizen en de plek mooi vinden. Nu kunnen ze het eindelijk met eigen ogen zien en krijgen zo ook vertrouwen in de goede afloop van ons Franse avontuur.

Het is een heerlijke week met uitstapjes,

samen klussen,

 MET (en zonder) hulp van die twee kleine mannetjes.

 En natuurlijk samen taart bakken.

 Heerlijk 'schaften' in het zonnetje.

kleine man in grote wereld...

Aan het eind van die week zijn Bennie en Mary er. Ze zijn in hun herfstvakantieweek naar Frankrijk gereden om met eigen ogen te zien wat wij hier allemaal aan het doen zijn En ook zij klussen een dagje mee. Bennie vindt het niet echt geweldig om op de foto te komen. Maar pakt ondertussen wel, samen met Tom en Henny, het hele houthok vol!

En ook Mary pakt de verfkwast en gaat samen met Janneke de balken te lijf.

En dan is het ineens weer heel erg stil. Zaterdagochtend zijn Janneke en haar mannen al vroeg vertrokken. 

Wij storten ons op meer dan voldoende verfwerk. Waarom hebben we in vredesnaam zo veel balken.... en houten wanden.... en plinten.. etc. etc.

Ter afwisseling gaan we verder met de badkamer.

 
En dan een verrassing: Gem komt langs. Hij maakt een omweg: vanuit Italië, via Le Brugeron naar Amsterdam. Een nachtje overblijven om de boel hier in ogenschouw te nemen. Het was reuze gezellig.

Er is nog meer dan alleen klussen. We hebben onze eerste bezoekjes aan de huisarts afgelegd. Met ons medisch dossier uit Nederland onder de arm hebben we kennis gemaakt met dr. Bernard: een aardige vrouw die wel even haar handen vol heeft aan zo’n Nederlands echtpaar met een medisch verleden (waar ze geen chocola van kan maken). Resultaat is een uitgebreid bloedonderzoek voor alle twee, en voor Henny een afspraak met de cardioloog (controle en nieuwe medicatie) en de fysiotherapeut. De uitslagen van het bloedonderzoek waren prima, de fysio is inmiddels opgestart met als gevolg dat hij nu nog meer last heeft van zijn rug…..

Nog een memorabel moment: de koopakte voor de laatste 19 m2 is getekend. Op 28 oktober zitten we bij de notaris met drie vertegenwoordigers van verkoopzijde, twee dikke mappen papierwerk en een uiterst aardige notaris. De volgende dag hebben we het gevierd met de voormalig eigenaresse: de buurvrouw van 88, met een taartje.

Het is donderdag 31 oktober, er wordt hard gewerkt. Er zijn weer een paar kozijnen in de schuur geplaatst.  Nu kan de metselaar daar straks tegenaan pleisteren. De planken aan het dak komen eraan 

zodat ook eindelijk de laatste dakgoot geplaatst kan worden. En de loodgieters zijn weer bezig op de badkamer en op zolder.

 Het is werkelijk prachtig weer: tijd om wat plaatjes van de omgeving te maken zodat jullie kunnen zien waarom we voor dit stukje Frankrijk hebben gekozen.

Als we boodschappen moeten doen, genieten we elke keer weer van dit ritje.

Een wandeling vanaf ons huis, door het bos.

Onze buren aan de andere kant van het dal.

Vanaf het weggetje uit het bos, zicht op onze schuur en het huis (links) en onze overburen.
Dat kleine rode ding is een driewieler, een VESPA en jammer genoeg van de buren.

Zondag’s hebben we een vrije dag. Vandaag 

zijn we in Billom geweest. Ook wel 'Toscane van Frankrijk' genoemd.

Wij hebben nog steeds een aardige klus aan de badkamer. Wat een tijd gaat daarin zitten. Al was het alleen al dat je uren moet wachten tot die voorstrijklagen op de gipsplaten weer te bewerken zijn, de voegen eindelijk droog…..

Geduld is een schone zaak.

Hebben we geen mooi badkamermeubel gescoord? Bij Emmaus een deegkist gekocht. Voor weinig! De klep kan zelfs open.

De metselaar heeft zich twee weken niet laten zien. En dan ineens, donderdagochtend om 8 uur, staat hij er weer. Om (niet voor de eerste keer) met een serieus gezicht, heilig te beloven dat hij nu alles achterelkaar af gaat maken.

Hij gaat voortvarend aan de slag en heeft na twee dagen inderdaad heel wat meters afgelegd.

Ondertussen is ook het keukenraam klaar.

Zo begon de klus een paar weken geleden.

 

En zo mooi is het geworden.

Er is een begin gemaakt met het leggen van de tegels in het huis. Het zijn van die grote platen travertin, daar waagt Henny zich niet aan.

Als die liggen gaan we de keuken plaatsen.

Daarvoor moet beneden natuurlijk alles leeg geruimd worden. Dus hebben we nu onze werkplaats op zolder.

En, zoals altijd goed georganiseerd!

Nu we toch in een positieve flow zitten, komt ook Aiguebonne langs. De man die ons terrein nog verder moet egaliseren zodat het regenwater afgevoerd wordt en NIET in ons huis loopt.
Die ook nog een paar bomen moet vellen en de nodige stenen moet verplaatsen zodat we eindelijk de rodo’s kunnen poten. Die goeie man komt zaterdagochtend vertellen dat hij vanaf dinsdag weer aan de slag gaat en, je raadt het al, alles achterelkaar gaat afwerken…..

En hij is er die dinsdag! Weliswaar alleen om zijn machine te brengen, maar toch! De volgende dag om 13.00 uur gaat ie dan ook echt aan de slag gelukkig.

Maar jammer genoeg is er ook een kleine tegenvaller: Philip heeft dik drie weken geleden het hout en thermopane voor de ramen in de woonkamer besteld, met de bedoeling de schuur voor de winter wind- en waterdicht te hebben. Maar de arme man heeft een ontsteking in zijn heup. Erg vervelend voor hem, maar ook een beetje voor ons. Nu is t maar afwachten wanneer de boel echt dicht is.

Voor de zekerheid hebben wij wel die ene, verstandige beslissing genomen: de containers blijven nog even in Nederland. Het lijkt ons uiteindelijk reëel om die ergens begin volgend jaar deze kant op te laten komen. Dat geeft rust.

Als de deuren en ramen in ons huis (de schuur dus) geplaatst zijn, komen wij voor een paar weekjes vakantie naar Nederland.  Ergens in december…………..

Liefs,

Henny en Tineke

Herfst 2013

Het is vandaag woensdag 18 september en we zouden eigenlijk het dak van de keuken gaan vernieuwen. Maar het valt met bakken uit de lucht. Normaal gesproken is september een maand met droog weer en veel zon…… maar ja, we hebben 2013 en niets is normaal!

Veel water in de schuur en voor het huis. Dat is pas opgelost als de dakgoten er (eindelijk) aankomen. Belofte van de loodgieter………: volgende week dinsdag (zonder weeknr).

Henny heeft alle golfplaten al gesloopt dus als het weer droog is kunnen we aan de slag.

Dus zit ik nu achter de laptop het blog te schrijven en gaat Henny met de bovenfrees langs de balken om er een profiel aan te maken. Het zijn de laatste van in totaal 52 stuks. Gelukkig maar, want het is zwaar werk.

Er is gelukkig wel weer het een en ander gebeurd in de laatste weken. We hebben ook het dak van het huis vernieuwd. Daarvoor heeft Philip en soort van steiger met lift gebouwd. Ik had er eerst niet zoveel vertrouwen in….

maar het werkte perfect! Alle pannen eraf, nieuwe balkjes, plastic, nog meer balkjes en dan de nieuwe pannen erop. Drie dagen hard werken en dan heb je ook wat.

We zijn inmiddels meesters in het ‘muurtje bouwen’. Om de hoogteverschillen mooi op te vangen en al die (grote) keien een goede bestemming te geven komen er nogal wat muurtjes op ons terrein. Voor het huis was deze aardig ingestort. Ik ben voor de déchetterie (mag het afval eruit vissen) en Henny voor het zware werk.

Voor de keuken van de schuur is het ook mooi geworden. Nu nog plantjes ertussen poten.

En dan de Jeu de Boulesbaan: alle oude dakpannen hebben een goede bestemming gekregen.

De metselaars zijn ook lekker bezig. Er staat inmiddels een schoorsteen op het huis.

Het raam in de keuken van de schuur zit er bijna in. Al weer zo’n klus. En als je dan naar die steigers kijkt…… Het is nog een wonder dat die mensen hier zonder zware ongelukken hun pensioen halen.

Wat zal  het heerlijk zijn om daar straks aan het aanrecht te staan.

Als we niet buiten kunnen werken is er binnen altijd nog genoeg te schilderen: De muren en de balken worden mooi.

Ook niet onbelangrijk: de elektricien is klaar in het huis. Alle stopcontacten en lichtpunten zitten inmiddels op de goede plek en het werkt perfect.

 

Gisteren is er een beetje hout gebracht: 25 m3.  We willen het straks wel warm hebben! En voordat we die andere stapel hebben verzaagd……..

Gelukkig hoeven we ook hier de reeën niet te missen. Zo af en toe loopt er een rond het huis. Hier een jonge bok.

En dan wordt het toch nog zonnig! Het is inmiddels vrijdag de 20^e en het dak van de keuken is klaar. Dat staat een stuk beter dan die golfplaten. Ben alleen vergeten een foto te nemen toen het echt klaar was. Was zo blij dat we konden opruimen………….

En dan is het VAKANTIE!  Zondag rijden we. Twee weken niksen in Nederland; heerlijk!

Tot zien,

Groetjes

Henny en Tineke