Het voelt een beetje als de tweede fase in ons Franse
avontuur. In december vorig jaar hebben de boel opgeruimd en wel achter gelaten
met de bedoeling in februari de draad weer op te pakken.
Het is een beetje klein en er is geen gas, water en elektriciteit……
maar met een beetje (veel) klussen is het nu al bijna een droomhuisje.
Terug in Frankrijk bleek er echter nog niets veranderd aan ons mooie, maar nog onbewoonbare plekje. De metselaar had op 25 februari willen beginnen maar het weer gooide roet in het eten. Toen wij 5 maart voor het eerst weer in La Lombertie stonden lag er een dik pak sneeuw.
Onze nieuwe aanwinst: de Daihatsu Rocky uit 1993 |
De normale route naar Le Brugeron zat zelfs nog dicht.
We hebben er inmiddels hele leuke buren bijgekregen .
Henny is 10 maart terug gereden naar Nederland om zich daar op ‘de
Zaandstuve’ te storten en ik heb hier hevig zitten duimen dat het weer
eindelijk zou omslaan. Ondertussen heb ik natuurlijk ook niet stilgezeten. Ik doe verwoede pogingen om onze nieuwste aanwinst, de Daihatsu Rocky, in te
voeren (wat tot op dit moment nog niet is gelukt), regel de verzekeringen
(ellende die Franse polissen), de telefoon/internet aansluiting (dat lijkt heel
goed te gaan lukken) en ben op jacht naar allerlei (oude) bouwmaterialen…......... en
dàt blijft heel leuk om te doen.
Maar nu, precies een maand later dan gepland, komt er schot in de zaak. De metselaar is op 25 maart gestart met de voorbereidingen voor het beton storten
de houthakkers hebben een paar
grote bomen weggehaald zodat
we een (nog) mooier uitzicht hebben
en de grondwerker maakt zijn zoveelste brandstapel. Wie weet wordt het een mooi paasvuur.
Gelukkig zijn inmiddels de geulen gegraven voor de leidingen....
Alleen was dat dan wel weer lastig voor Bas en Anja die nu wel erg veel gedoe hadden om de 2 trekkers op de aanhanger te krijgen. Want die zijn verkocht en vrijdag opgehaald.....
We moeten wel even een teleurstelling verwerken. Met Pasen zou het echt gezellig zijn geworden. Janneke, Tom en de kinderen zouden komen. Daar hadden we ons echt op verheugd. Maar Floris is ziek. Dat arme kereltje heeft een fikse griep te pakken. Hoge koorts, spugen en alle ellende die erbij hoort. Onverantwoord om met hem zo ver weg te gaan. Heel erg jammer.
Nu maar hopen dat ze op niet al te lange termijn weer een weekje vakantie kunnen opnemen en wie weet, is onze verbouwing dan ook al weer een stuk opgeschoten.
Henny is er gelukkig wel. Het is heerlijk om weer samen te zijn (ook al is 't maar voor een weekje).
Hij kwam met een auto en aanhanger vol spullen, waaronder twee prachtige oude deuren uit België.
En als nu iedereen doet wat ie beloofd heeft, gaan de
elektricien en de loodgieter dinsdag na Pasen alle leidingen op de vloer leggen
zodat het beton gestort kan worden: Er zit schot in de zaak!
Groeten en tot de volgende week,
Henny en Tineke