Een jaar onderweg

 

Voor ons gevoel zijn we zijn nu iets meer dan een jaar echt bezig. In maart 2013 is het terrein grofweg opgeruimd en het huis van alle viezigheid ontdaan.

Vanaf dan kunnen we feitelijk aan de opbouw beginnen.

De laatste maanden werken we zowel binnen als buiten, in het huis en in ‘La petite grange’ zoals we ons toekomstige huis vanaf nu willen noemen.

Door op alle plekken tegelijk bezig te zijn houden we het werk lekker afwisselend en hopen we ergens in de zomer met onze eigen spullen, fijn te kunnen wonen.

En het begint erop te lijken.

 

In het huis moet echt nog wel het een en ander afgewerkt worden, maar in grote lijnen is het klaar. Samen hebben we de keuken ingebouwd.

 

 

 

 

De badkamer is afgewerkt. Met behulp van ‘oude meuk’ van Emaüs is deze gezellig gemaakt en alle leidingen zijn netjes weggewerkt.

 

 

De deuren hebben kozijnen gekregen. Plafonds, trap, muren en vloeren zijn geschilderd en zelfs de gordijnen kunnen hangen.

 

Achter La petite grange is het terras klaar. Er is echt vakwerk geleverd. Keien worden ter plekke uitgezocht en zo nodig op maat geslagen.

Eerst lijkt het even een heerlijke plek te worden voor Henny’s geliefde  Bunte Bentheimers (varkens dus),

maar uiteindelijk is het een heus terras.

In onze toekomstige eetkamer staat de kachel en is de vloerverwarming gelegd. 

Ook de leidingen voor de radiatoren liggen in een speciaal daarvoor gehakte geul. Alleen jammer dat dan de elektrische leidingen weer beschadigd worden. Maar gelukkig gaat het zoals altijd: het komt weer goed!

Nu blijkt het wel een hele toer om een betaalbare CV ketel te bemachtigen. In Frankrijk kost deze, in combinatie met radiatoren en warmwatervoorziening, minimaal 4700 euro. Terwijl je zo'n ketel in Nederland toch echt veel goedkoper kunt kopen. Maar we hebben een geweldige loodgieter in Azelo:  Dus, met hulp van Remco gaat het vast lukken hier het Nederlandse systeem te introduceren. De Franse loodgieter is erg benieuwd en zeker bereid om het aan te leggen.

Buiten heeft Aiguebonne zijn werk afgerond. Henny heeft de hele  afgelopen winter goed in de gaten gehouden hoe alle stroompjes regenwater ongehinderd richting huis en schuur lopen. Daardoor kan hij nu precies aangeven hoe en waar de verschillende niveau’s aangebracht moeten worden. En dat is mooi gelukt. De JCB (tracktopelle) heeft heel wat grote keien verplaatst, meters zand verschoven en stabilisatiegrind gestort. Maar dan heb je ook wat. 

Henny is inmiddels een meester in het bouwen van trapjes en muurtjes.










Half februari hebben we de eerste rododendrons gepoot. Maar als half maart eindelijk ook het laatste stuk voortuin op niveau is, gaan de laatst rodo´s erin.

Op 15 maart zijn we voor één week naar Nederland vertrokken. Janneke is de 16^e jarig. Het was fijn om haar zo te kunnen verrassen.
 
We hebben toen ook de grasmaaier opgehaald,

18 kratten planten en een paar Annabelle’s.

We krijgen van mevrouw Huttenhuis (de schat) uit de Lutte zelfs een grote maagdenpalm uit haar tuin mee: ‘D’r mot ok iets oet Twentse  groond bie’ was haar stellige uitspraak.
Ook de appelboom, mijn afscheidsgeschenk dat braaf op ons stond te wachten in Azelo, heeft  nu hier zijn plek.

Het planten van dit alles had nog wel wat voeten in de aarde. Eerst sloeg het weer om. Om moedeloos van te worden: weer een kleine week sneeuw.

 Vervolgens kom ik met geen mogelijkheid de grond in. Wat is kleigrond verschrikkelijk hard! Niet los te krijgen. Niet met een drietand. Niet met een steekschop, maar zelfs niet met de pikhouweel. Dat ging sowieso na drie slagen over: veel te zwaar. Zelfs Henny kreeg geen beweging in de grond. Uiteindelijk heeft Marcel, de Nederlandse eigenaar van een leuke kleine camping hier in Brugeron, met zijn tractor en een lange ijzeren pin erachter, de grond omgewoeld. Na heel wat zwoegen is dit het resultaat: twee perken van zo’n 10 meter lang en vier meter breed: Ze staan erin!

Omdat het zulk heerlijk weer is, blijven we nog even buiten bezig. Er moet nogal wat gesnoeid (en dus ook gesleept en verbrand) worden.

 

 



Met een mooi uitzicht als resultaat.

Henny heeft het hele terrein geharkt en vervolgens heb ik tientallen kruiwagens vol afval, keien, wortels en takken opgeruimd. Dan kan er gras gezaaid 

en kunnen we straks hopelijk zonder ellende maaien.




Want nu is die mooie nieuwe grasmaaier, direct de eerste middag al op een onder het gras verstopte rots kapot geslagen. Hij staat bij de dealer. Het onderdeel is besteld. Benieuwd wat dat gaat kosten.



 In La petite grange maken we ook vorderingen. De verdiepingsvloeren liggen erin. Nu weten we ook eindelijk helemaal zeker dat we destijds bij het ontwerp de juiste hoogtes hebben aangehouden. Gelukkig!

Philippe en Henny jassen er in één dag 170 m balken door.

Alle geraamtes voor de tussenmuren staan!







  Na nog een dag hard werken zitten de Velux ramen erin.

We hebben ineens een badkamer,












slaapkamer

 











en logeer-hobbykamer.

Inmiddels zijn er ook al twee wanden klaar.

In de keuken moeten de oude balken schoongemaakt worden.

Wat een vreselijk vies karwei. Van onderaf durf ik dat nog wel maar vanaf de bovenkant













is het een ander verhaal…

Ze zijn mooi geworden.








Na het leggen van de ondervloer in de keuken gaat ook die ruimte ‘leven’.

Daar moet letterlijk nog wel een hobbel genomen worden voordat Henny en Philippe samen de definitieve vloer kunnen gaan leggen. Het niveauverschil tussen de oude en de nieuwe balken is minimaal 5 cm. Dat wordt dus wéér een uitdaging!







We hebben gekozen voor een eiken vloer in de keuken en woonkamer. En ook de trap van de eetkamer naar de keuken wordt van eiken.


Daarvoor ga je dan, samen met je timmerman, naar de houtzagerij om een boom uit te zoeken. 

 




Die vervoer je vervolgens geheel volgens de regels


naar de werkplaats. Het is gelukkig allemaal goed gegaan: geen politie en weinig verkeer op de weg….

De eiken planken voor de vloer liggen te wachten......

 maar Philippe heeft nog geen tijd.

Hij leeft volgens een aantal motto’s die wij vrij vertalen als:

‘bouge pas’ (niet opjagen) en ‘un instant’ (momentje).

Maar ook: ‘toujours trouve une solution’ (er is altijd een oplossing).

 

 

 

 

 

 

 

En gelijk heeft ie!

 

Nog even een paar plaatjes van onze tuin in wording

 

eindelijk krijgen de tulpen ook een kans

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

en van onze ‘achtertuin’; een prachtig bos waar het heerlijk wandelen is.

 

hele velden bosannemonen

 

 

 

 

Tot de volgende keer.

 

Lieve groeten,

 

 

Henny en Tineke